- RAMUS Petrus
- RAMUS PetrusVeromanduus, Vir doctissimus. Filius agricolae, nepos carbonarii, qui ex nobilissima in Burgundionibus familia ortus, bellicis turbis solum vertere, et vitam carbonariam faciendo, sustentare se coactus est. Ingeniô ad studia factus, Parisios venit, ubi brevi tantopere in illis profecit, ut Professor Eloquentiae regius, et celeberrimus Orator evaderet. Magnôapud omnes pretiô, nisi quod animadversiones eius in Aristotelem non paucos illi in Universitate Parisiensi hostes, inprimis Iacobum Carpentarium, Bellovacens. Anton. de Govea, Hispan. et Ioach. Perionium excitârunt: Alii quoque, quibus gloria eruditionis eius officiebat, hinc praetextu sumptô scribere contra ipsum conati sunt. Interea et Mathematicae eruditionis apicem nactus, partem stipendii sui decidit, ut egregiae hae artes peculiari in cathedra in posterum docerentur: Accessit laudum cumulo purae religionis cultus, ob quem cum tutum se non satis in Gallia videret, Genevam se recipere cogitaverat, ut videre est ex Bezae, ep. 34. et 36. Sed aliter volente Deô, in egregia illa martyrum panegyri, quos Parisiensis laniena cruore suô tinxit, caelebs A. C. 1572. et ipse tot adoreis iam mactus, hanc quoque coronam caelitus impetravit: occisus a percussoribus, quos ipsi Carpentarius aemulus immiserat, Cadaver eius a studiosis scuticis primo caesum, dein in Sequanam proiectum est. Thuanus Histor. Scaevola Sammar. l. 2. elog. ipse Ramus Orat. initiô Professionis suae hab. Scaligeran. du Verdier Prosopogr. Theod. Banosius, Vitâ Rami, Zuingerus, Theatro Vitae Hum. Keckermannus, Praecognit Logic. Freigius, Vitâ illius, inprimis Anton. Teissier, Elog. Part. I. ubi et catalogum scriptorum Rami, quae complura, habes. Ab eo Ramaea secta Philosophorum dicta est, non quod ab illo sumpserit initiium, iam olim enim a Peripateticis non pauci dissenserunt; inter quos Laur. Valla, et Lud. Vives, e quibus plurimas Ramus deprompsit; sed quod ille melius de rebus cogitandi hinc occasione sumptâ, sententiam illorum in lucem produxit, fortiterque propugnavit. Qua de re sic Hornius: Ansam ei, inquit, dederunt Pseudoperipatetici Sophistae Parisiis alibique, Scholiasticâ barbarie et corruptissimâ Philosophiâ, in media literarum luce, delectati, nec non Interpretes Aristotrlis pravi ac rudes. Quorum furias non tolerans primo in illos, mox in ipsum Aristotelem acriter invectus est et Adversariorum calumniis divexatus, longius processit, novamque sectam de suo nomine, plurimos in Anglia, Gallia, Germania, sectatores nactus, condidit. In Italia vero et Hispania obscurum et pene ignotum eius nomen. Opposuerunt se plurimi, praesertim Lutetiae Ioach. Perionius: Tubingae Iac. Schekius: e Theologis Beza et Ursinus: a quibus tria ei potissimum obiecta, ἀμεθοδία, ἀντιλογία et ψευδολογία. Sectatores aristoteli infensissimi sunt, a cuius etiam lectione illorum rigidiroes abstineri volunt. Interim pomoeria Philosophorum protulerunt, eam ad usum revocando:Metaphysicam exterminant prosus, praeceptorum paucitatem et usum urgent: hanc ob causam a quibusdam Philosophissimi, quâ voce Iustinianus alicubi utitur, appellati. Hactenus Georg. Hornius, Hist. Philos. l. 6. c. 11.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.